مهربانی های برزبان آمده

در امتداد حادثه به هم رسیدیم- حادثه این روزهای تکراری ! آنزمان که زندگی مرا به بودن واداشت وتوآمدی وسلامی گفتی این کوچک ازخودگریزان را و برایش قصه ها گفتی از ........
درتقویم روزهای تکراری ام روز تولد تو رنگ دیگری است.
به قول فروغ:
تو آمدی ز دورها و دورها
ز سرزمین عطرها و نورها
نشانده ای مرا کنون به زورقی
ز عاجها, ز ابرها ,بلورها
مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعرها و شورها
به راه پر ستاره می کشانیم
فراتر از ستاره می نشانیم
نگاه کن
من از ستاره سوختم
لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل
ستاره چین برکه های شب شدم
...........................................
چه دور بود پیش از این زمین ما
به این کبود غرفه های آسمان
کنون به گوش من دوباره میرسد
صدای تو
صدای بال برفی فرشتگان
نگاه کن که من کجا رسیده ام
به کهکشان به بیکران به جاودان
.........................................
کنون که آمدیم تا به اوجها
مرا بشوی با شراب موجها
مرا دگر رها مکن
مرا از این ستاره ها جدا مکن
____________________________
تولدت مبارک
جمعه 9/4/1391 - 20:15

عمه طهورا با زبان دل می گویند :

به حرمت طبع بلندت می نویسم با قلمی که تکیه کرده بر قلب خواهرانه ام که لرزش قلم را می داند. نمی نویسم برای تسکین دل یا صرف تملّق یا درازای غلّو، بل بخاطر وسعت دیدگاهت که عشق به زندگانی را برایمان می سرایی....

 برادرم , استاد قهرمان عزیز، تو را که بر اوج قله مهر و شعر و غزل دست یافته ای و سبکبال در نسیم عطر آگین عشق به پرواز درآمده ای، تو را که اگر چه حجم بی مقدار کلامم در برابر بزرگیتان ناتوان است می نویسم.

برادرم هر سه شنبه شب منتظرم از طریق  چشمه ای که از آن آب حیات به لبان خود نوشانیدی، شربت ناب غزل را برایمان پیمانه کنید.

می نوشیم و به شکرانه میلاد این عزیز مهربانی بر سجاده گسترده الهی نماز عشق می خوانیم ....

مهر نوشت: سهبا جان در هر شکرانه نام تو بر زبانم جاریست.

از زبان برادر آسمانی ام , سپهر عزیز بشنوید :

عاشقی صمیمی و دلباخته ای شیداست . دیوانگی هایش ؛ فراتر از مجنون به لیلی اش است ؛

" شدم دیوانه , چون زلفت فروافتاد بر دوشم , اگر بر شانه من می نهادی سر , چه می کردم ؟" نمازش در محراب باورهایش آمیخته به عطر طبیعت است و شبنم وجودش همواره بر گلبرگ ,  پیشانی به سجده می نهد ؛

" آن شبنمم که شد گل , سجاده نمازم , گر همچو قطره ای اشک از چشم شب چکیدم "

بگو به ایران ؛ میراث کهن آرش ؛ که چقدر عاشقانه سرودند دلاورانش شعر شگفت عشق و حماسه را و چه صمیمانه سرود " قهرمان " فرزندش ,

" وطن ای مادر غمخواره ی من "

زنده باد استاد قهرمان و غزل های به یاد ماندنی اش .

تولدت مبارک استاد .

ریحانه عزیز در خلوت تنهایی اش می سراید :

به مردادی ترین روزهای تابستان ِ نیامده سوگند ،
بعضی خاطرات هست که تا عمر دارم مثل گردن آویزی همراهم هستند، همه جا ...
و تصویری سراپا احترام از آدم هایی که هستند تا بشوند جزئی ازصفحات تقویم آبی ام !
خاطره ی آدم هایی که شبیه هیچ کس دیگری نیستند و چند صباحی مهمانم میکنند به یک تعلیق مقدس در دنیایی که همه چیزش به سرعت به نتیجه نزدیک می شود. کسانی که با آن ها ظهر تابستان نترسی از گرمازدگی و صبح زمستان نترسی از سرما خوردگی . آدم های به وقت و به موقع ِ زندگی که طاقت آورده اند بچگی ها و تاب آورده اند لجبازی هایم را.
آمدن و رفتن این آدم ها، بودن و تجربه کردن این خاطره ها که تمام شیرینی است. جای شکر دارد. که  هر چه بود و نبود و هرچه گفتند و شد، همان بود که باید.
اما برای من همین ترس گس و گنگ ماند که مباد دیگر نیابم کسانی که به قدر آن ها عزیز باشند به چشم هایم .
تبریک میگوبم شروع سالی دیگر از نفس کشیدن های شاعرانه تان را در هوای شهرم...

بهمن صباغزاده , همشهری جوان و خوش ذوق استاد اینگونه می گوید :

استاد قهرمان عزیز , تولدتان مبارک
تولدتان بهانه‌ی خوبی است که بگویم خیلی دوستتان دارم و امیدوارم درخت معجزه‌تان همواره بر سر شعر سایبان باشد.
این غزل را دو بار برایتان خوانده‌ام اما باز هم حرف دلم همین غزل است. خودم این غزل را خیلی دوست دارم و کلمه به کلمه‌اش برایم عزیز است:

می‌شود سقف خانه‌ای کوچک, به بلندای آسمان باشد
می‌تواند اتاقی از خانه , همه‌ی وسعت جهان باشد
می‌شود هر سه‌شنبه بعدازظهر، دور خُم جمع شد پیاله به دست
گونه‌ی شعر گل بیاندازد، جویبارِ غزل روان باشد
می‌شود هر چهار فصل خدا، شاخه - شاخه پُر از شکوفه شود
برگ - برگِ درختِ معجزه‌اش بر سرِ شعر سایبان باشد
با غزل‌های سهل و ممتنع‌اش هند یک شعبه از خراسان است
دستِ بیدل به هیچ‌جا نرسد، پای صائب که در میان باشد
- روحشان شاد - "قدسی" و "گلچین" ، "اخوان" و "کمال" و "صاحبکار"
رفته‌اند و سپرده‌اند به او: حلقه‌ی وصلِ شاعران باشد
تربت حیدریه را پُر کرد خط به خطِّ " خِدی خُدای خودُم "
می شود افتخار این خِطّه " حاصلِ عمرِ " " قهرمان " باشد

تولدتان مبارک استاد

پدرجان , روز میلاد شما , روز تولد دنیایی از زیبایی و شور و شعور است که در شما به مهربی نهایتتان , به ادب و تواضع ارزشمندتان و در غزلیات شورانگیزتان , نمایان است .

مهربان پدر , زبان گفتگو ندارم . تنها خواستم پیغام رسان محبت دوستانی باشم که همیشه خواننده سخنان ارزشمندتان هستند و قدردان وجودتان . خواستم بدانید که چقدر دوستتان داریم و همیشه دعاگوی سلامتی و شادمانی تان هستیم .

نظر مهر دیگر عزیزان را هم در این خانه های پر از محبت بخوانید پدرجان :

هفتمین قاب ( فرداد عزیز ) ؛ سرزمین آفتاب ؛ امپراطور بهاران ( روح الله صالحی بزرگوار ) , آقا بزرگ , تمام زندگی ام ( یلداجان ) , حرفهای سپید ( سپیده نازنینم) , دلنوشته های یک دانشجو ( سمیرای عزیزم ) و سایه سار زندگی ( کلبه محقر دختر کوچکتان )

استاد همیشه قهرمانم , استاد افضلی عزیز لطف نموده و تبریک خویش را ملحق به قسمتی از شناختنامه شما نموده اند که آنرا در ادامه مطلب درج می نمایم . ممنون از این عزیز بزرگوار . خداوند حافظ هردوی شما باشد :

  قهرمان غیر از غزل سرایی، در هنر شاعری چهرۀ برجستۀ دیگری هم دارد که باید آن را در اشعار محلّی اش جست....

شکایت دل ( دوازدهمین سه شنبه شب )

دوازدهمین جلسه سه شنبه شب ما در سی خرداد تشکیل شد . پس از صائب خوانی من , دوستان اشعار خود را عرضه کردند .

1- آقای افضلی , غزلواره ای برای رایانه :

در صفحه رایانه , دنبال چه می گردی ؟     این خانه و آن خانه , دنبال چه می گردی ؟

2- آقای محمد حسین ساکت , همشهری من که از تهران آمده بودند , غزل :

هرگز کسی به راز دلم آشنا نشد       چون غنچه ی فسرده , دل از درد وا نشد

3- آقای ابراهیمی , غزلی از شادروان صاحبکار :

ز تکرار حدیث زندگی , آزرده شد گوشم     ندانم تا به کی این بار خواهد بود بر دوشم ؟

4- آقای خیبری , غزل :

منت کشی ز شانه سر ما نمی کند    می کرد در جوانی و حالا نمی کند

5- آقای ناصری , غزل :

کسی که نیک است و نیک داند که درد جاهل دوا ندارد   
اگر دل او , زغم نلرزد , ز یاری کس , ابا ندارد

6- خانم سمرجلالی , شعری از مجموعه " ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم " امید , به نام بیامرز پروردگارا .
7- خانم تاردار , نوشته ای زیبا .
8- آقای لاهوتی , غزلی در باب آنکه به سبب درد گردن , طبیب برای مدتی ایشان را از نواختن ویولون منع کرده است :

گفت دوشم طبیب , ساز مزن    از دل آهنگ سوز و ساز مزن

9- آقای عرفانیان , چند رباعی برای مبعث
10 - آقای نجف زداده , غزل :

   ز هی هی نگاهت , شتک نخورده بودم      
ترک شنیده بودم , ترک نخورده بودم

 و غزلی دیگر :

همان روزی که دنبالت دویدم , آبرویم رفت   تو گل می گفتی و من می شنیدم , آّبرویم رفت .

11- آقای آرمین , غزل :

بر دوش اگر چه بردن درد است عادتم    بار فراق می شکند پشت طاقتم

وباز هم غزلی :

ز بدگمانی و نفرت , ترا به دار کشیدند    به دار نه , که به اوجت هزار بار کشیدند

12- نوبت به من رسیده بود و با این غزل جلسه را به پایان رساندم :

خوش آمدی ! به شب من چو نور ماه بریز !
بنه به دیده من پای و گرد راه بریز !
برای آنکه فتد پای دل فزون در بند
به ناز , حلقه گیسو به روی ماه بریز !
شده ست خون , دل تنگم ز دیر پایی شب
سپیده دم چو شدی , خون شامگاه بریز !
ز پارسایی بیجای خود , پشیمانم
به ریشه و رگ من , رعشه گناه بریز !
چه قدر دیده بدزدم ز شرم , از نگهت ؟
بیا به کاسه چشمم می نگاه بریز !
در انتظار تو , هر رنگ می پرد چشمش
دگر ز دوش و بر , آن جامه سیاه بریز !
مرا به خانه تو نیست ره , که گفته ترا ؟
که زهر خود به من زار سر به راه بریز !
بگو به سنگ  , غم خویش و سر به آبش ده
شکایتی که زدل سر زند , به چاه بریز !
91/3/13

نخل خزان دیده

به هرکجا که سفرمی کنی ز خانه ی من

عجب کــــه هیچ نگیرد دلت بهانه ی من

هـــــزاربــار  ِغم از دوش دل فروگیری

اگــــرکه سربگذاری دمی به شانه ی من

به وصفِ آن گل ِرو چون سخن طرازشوم

بهـــارمی دمـــــد از شعرعاشقانه ی من

شبـــــــی حکـایتِ روزفــــراق می گفتم

به خـــوابِ ناز فرورفت با فسانه ی من

زبس که زمزمه ی من زعشق سرشاراست

همیشه بــوی غزل می دهد ترانه ی من

خجـل چونخل ِخزان دیده ام ز بی برگی

کجـا بهار و کجــا جلوه ی جوانه ی من

به بــــال ِآه ، روان می کنــــم دعا ، امّا

به هیچ جا نرسد روزوشب روانه ی من

به راهِ صائبِ تبریزمی روم ، که سرود

هلاکِ جلــوه ی برق است آشیانه ی من

    1386/4/30

راز مگو ( یازدهمین سه شنبه شب )

یازدهمین جلسه سه شنبه ما در 23 خرداد 91 برگزار شد . ابتدا من ده غزل برگزیده از صائب و دو صفحه هم از ادبیات منتخب او قرائت کردم . سپس شعرخوانی آغاز شد .

1- آقای افضلی , چارپاره ای با عنوان " ماهی " که به امید تقدیم شده بود :

برکه ای شفاف , چون صبحی زلال        رقصگاه ماهیان رنگ رنگ ...

2- آقای موسوی , غزلی که آقای کلاهی اهری خطاب به ایشان ساخته بود
3- آقای خیبری , غزلی در جواب غزل من , که چندین سال پیش برای پسرم روزبه سروده بودم :

ما گوهر نهانیم , ما را نمی شناسید    مرغوبتر از آنیم , ما را نمی شناسید

4- آقای ناصری , قطعه ای طنز در مورد گرانی نان
5- خانم موسوی زاده , چند شعر برای کودکان ( چه بچه های خوبی هستیم ما !)
6- خانم نسرین خواجه , چند دلنوشته . نمونه ای از آنها :

ریشه را می خشکاند
رفتنت
مگذار برگ زندگی ام
خاک را ببوسد !
****
باد آنقدر سخت وزید
که تمامی خاطره هایت را
با خود برد .
قاصدک برای کدامین آمدنت
به بام خانه ام سر بزند ؟
****
نمی دانم چرا
امروز به دنیا آمدم
تا پس مانده های دیروز را بخورم
همیشه فردا از آن توست
گاهی رنگ و بوی آنرا
برایم تعریف کن
شاید کمی تازه خوردم !

7- خانم سمرجلالی , غزلی از فرخی یزدی :

ای که پرسی تا به کی دربند دربندیم ما        تا که آزادی بود دربند , دربندیم ما

8- آقای عرفانیان , غزل :

در حصار حیرتم , روح و روان گم کرده ام      شعله خورشید را در آسمان گم کرده ام

9- آقای ابراهیمی , غزل معروفی از فاضل نظری :

از باغ می برند چراغانی ات کنند   تا کاج جشنهای زمستانی ات کنند

10- آقای گرامی , دو قطعه شعر سپید
1-من این غزل را خواندم :

آورد نسیم از سر گیسوی تو بویی        ای کاش که دور از تو نبودم سرمویی !

در پایان آقای جمالی قطعاتی با تار نواختند .

آورد نسیم از سر گیسوی تو بویی
ای کاش که دور از تو نبودم سر مویی !
گر وعده وفا کردن تو , یک ز هزار است
از خوب , عجب نیست چنین خصلت و خویی
ناگاه صبا , تا که زخویشم بپرد باز
بویی ز بر و دوش تو آورد و چه بویی
ای چشم مرا نور و به سر هوش , رسیدی
تا پیش تو بر خاک نهم روی , چو گویی
از راه دراز آمده ای , خسته نباشی !
اشکم چو روان است , بشو دستی و رویی
با گریه ی از شادی دیدار , شود باز
بغضی اگر از شوق , شکسته به گلویی
از مهر تو یک ذره و شب غرقه ی مهتاب
از چشم تو یک غمزه و از باده سبویی
گر خلق خوش و روی نکو , لطف خدایی ست
هم خلق خوشت باشد و هم روی نکویی
گویم سخن از عشق تو با خویش , که امروز
با کس نتوان دم زدن از راز مگویی
امید رسیدن به تو ای رود , ندارم
چون چشمه کم آب که افتاده به جویی
ای عشق ! بپرداز به حال من و مگذار
سویی کشدم دین و برد عقل به سویی
91/3/11

وعده وصل ( دهمین سه شنبه شب )

دهمین جلسه سه شنبه ما دیروز ( 16 خرداد ) برگزار شد . چون دیوان حافظ به پایان رسیده بود , تصمیم گرفتیم " در خلوت خیال " بخوانیم . این کتاب , برگزیده ای شش هزار بیتی از صائب است , به سلیقه خودم . ده غزل قرائت کردم و سه برگ هم از ابیات منتخب , سپس دوستان به شعر خوانی پرداختند .

1- آقای افضلی , شعری قدیمی در قالب نیمایی با نام " قطار باید " که این گونه آغاز می شد :

حس می کنم که فرصتم از دست رفته است .

2- آقای سنجری که جوانی قوچانی الاصل است و من شعر او را می پسندم , با این دوبیت شروع کرد :

دیوانه ام , عقل از سرم افتاده در دستم   یک شیشه نیم از شرابم , تا کمر مستم
هر کس که آمد , لا جرم از بخت من برگشت     چون روستای کوچکی در مرز بن بستم

و غزلی با این مطلع :

من اولین چکیده از این خشکسالی ام    شاعر شدم , برای همین , دست خالی ام

3- آقای آرمین , شعری برای خلیج فارس :

ای پاره تن وطن من , خلیج فارس !   ای از تو شادی و محن من , خلیج فارس !

4- آفای خیبری , شعری شکایت آمیز , در مورد کلاه گشادی که در فیس بوک بر سرش رفته بود !
5- خانم موسوی زاده , چند شعر برای کودکان
6- خانم نسرین خواجه , چند دلنوشته که نمونه اش را می بینید :

یک شب مهتابی بیا
رعد و برق نمی گذارد
صدای آمدنت را بشنوم !
***
کمی رهایم کن
می خواهم خودم را
در آغوش بگیرم !
***
 پنجره ام عاشق شده
نمی توانم تنها رهایش کنم
می ترسم خودش را به دار بیاویزد
گاهی تو بیا به دیدنم !
***
فکرم آزادی را آب می دهد
تا بزرگ شود و پرواز کند
حالا تو
میله پشت میله بکار !

7- خانم ریگی نژاد , غزل :

از ما هزار بار به چشمان تو درود !   ای عشق , ای بهانه آغاز هر چه بود

و غزلی دیگر :

می بوسمت از دور , یعنی دوستت دارم    ای مستی انگور , یعنی دوستت دارم

8- آقای گرامی , غزل :

دارد همه غمهای جهان , رو به من امشب    ای ماه نداری سر پیدا شدن امشب

9- آقای ناصری , شعری در مورد خلیج فارس
10 - آقای سالک , چند شعر کوتاه , از جمله :

ترنج ترانه چو بشکافتم    پریوار , کنجی تو را یافتم
شلال شب آلود زلف تو را   نشستم , غزل گفتم و بافتم

و غزلی کوتاه :

کسی پناه می دهد , نگاه خسته مرا ؟   کسی به خانه می برد , دل شکسته مرا ?

11- آقای لاهوتی , دو غزل :

دیدی افکند پیری ام در شست ؟   برف پیری به بام عمر نشست ؟

***

جسم و جان را میزبانت کرده ام    گه پدید و گه نهانت کرده ام

12- آقای ابراهیمی , غزلی از مرحوم صاحبکار , با این مطلع :

ما بد و نیک جهان گذران را دیدیم     رونق گلشن و تاراج خزان را دیدیم

13- آقای محمدی , غزل :

خواهی اگر که تازه تر از تازه تر شوی    وقت صبوح , باده طلب تا دگر شوی

14 - من دو غزل خواندم که در هفته های بعد خواهید دید. این غزل , دومین غزل مربوط به هفته پیش است :

ای داده وعده وصل , این مژده تا شنیدم
نشناخته سر ازپا , از خود برون دویدم
سیبی که افتد از اوج , صد بار می زند چرخ
شاید که بخت رو کرد , رویت دوباره دیدم
گر زخم هجر خوردم , مرهم رسید آن را
رحمت به بار آورد , زحمت اگر کشیدم
شبها که درد می ریخت از دوری ات به جانم
گاهی ز ناله خود , از خواب می پریدم
از خارزار هجران , حتی نبود نامی
در گلشن وصالت , روزی که می چمیدم
شد چتر ابر بر باد , باران گریخت از یاد
تا از کویر سوزان , من همچو گز دمیدم
شوق رهایی آخر پروانه ای زمن ساخت
بر گرد خویش , اول , گر پیله می تنیدم
آن شبنمم که شد گل , سجاده نمازم
گر همچو قطره ای اشک , از چشم شب چکیدم
در راه عشق , بر من , پیشی گرفته بودی
چون گام سست کردی ,کم کم به تو رسیدم
تا کی هوس توان پخت , پیش لب و دهانت !
بر من حلال بادا , گر بوسه ای چشیدم !
ای نازنین زیبا ! بالا بلند رعنا !
هرگز غمت مبادا ! گر از غمت خمیدم
91/3/7