حیرت دیدار ( بیست و دومین جلسه سه شنبه شب )

بیست و دومین جلسه ما در سه شنبه 7 شهریور 91 برگزار گردید . آقای افضلی که معمولا آغاز شعرخوانی با ایشان است در سفر بودند . بنابراین پس از صائب خوانی من دیگران اشعار خود را قرائت کردند .

1-      آقای عرفانیان , غزل :

از بام نقره فام سحرها سخن مگو         دیگر ز نبض روشن فردا سخن مگو

2-      آقای ابراهیمی , شعر آقای افضلی را خواندند :

کی آسمان آبی , پیراهن جهان شد        آویز گردن او , صد رشته کهکشان شد

3-      خانم خواجه , چند دلنوشته , نمونه ای از آنها :

 اگر خواستی به دیدنم بیایی

گوشواره ای از جنس احساس بیار

تا گوشهایم

نوازش نگاهت را بشنود

****

پائیز که می رسد

دل عاشق برگ به تپش می افتد

فکر می کند

زمین جای زیستن است,

اما افسوس !

راه برگشتی به شاخه ندارد !

4-      خانم خان بیگی , غزلی از آقای غلامرضا طریقی :

گفتن این که دوستت دارم , اولین راه و آخرین راه است

ای فدای بلندی قدت ! عصر , عصر پیام کوتاه است

5-      آقای ناصری , غزل :

عاشقم , حال تباهم را نمی پرسی چرا ؟       قصه روز سیاهم را نمی پرسی چرا ؟

6-      آقای سنجری , شعری کوتاه برای امید :

بخواب امید شعر من , در آغوش خراسانت      که بی تو گریه ها کردیم با سوز زمستانت

7-      آقای گرامی , غزل :

دارد همه غمهای جهان رو به من امشب       ای ماه نداری سر پیدا شدن امشب

8-      و با این غزل من جلسه خاتمه پذیرفت :

آن رفته به غربت چو به یاد وطن افتاد

شوق آمد و زد شعله و در جان من افتاد

درمان نکند سود , که دانم تب عشق است

این آتش سوزنده که در جان و تن افتاد

شد چشم من از جامه خوش نقش تو روشن

چون دیده ی یعقوب که بر پیرهن افتاد

لب  , رنجه توان کرد به پرسیدن حالش

گر عاشق بیچاره تو از سخن افتاد

از حیرت دیدار , دگر بسته نگردد

آیینه چشمی که ترا بر بدن افتاد

با آنکه گذشتم چو نسیم از بر تو نرم

گیسوی تو چون موج , به چین و شکن افتاد

بر راز کسی , چشم بدان پرده نپوشد

آن بوسه که چیدم ز لبت , در دهن افتاد !

ای دیده , به عبرت نگران باش چو در باغ

بالید نهالی و درختی کهن افتاد

شیرازه جمعیت ما , زود ز هم ریخت

انگار که در قافله مان راهزن افتاد

91/5/5