جنون عشق

بدرود نگفته سفر مکن , ای بدرقه ات اشک و آه من

ترسم که به راه جنون فتد , ناگاه دل سر به راه من

دیروز به حرفی ز روی مهر , می بردی ام از دل غبار غم

ظلم است که رحمت نیاوری , امروز به حال تباه من

آمد اگر از تو شکایتی , یک بار ز دل تا سر زبان

اقرار به جرم نکرده را , خواندی ز لب عذرخواه من

شادابی ایام نوبهار , در دام غرورم فکنده بود

رفت آنهمه سرسبزی ام ز دست , پامال خزان شد گیاه من

از پاکی دامن , تو برگ گل , من پاک نظرتر ز شبنمم

آغوش تو کی می شود شبی , تا صبحدمان خوابگاه من ؟

هر روز اگر منکران عشق , گویند گناه است عاشقی

گویم که شود کاش بیش از این , سنگینی بار گناه من !

می خواستم از برق آه خود , در هستی او آتش افکنم

شب آمد و صد گونه عذرخواست , شد ضامن بخت سیاه من

***

با جلوه آن روی تابناک , هر نور شود کورسو و بس

با ماه بگویید بر میا , کامد به در از خانه , ماه من !

از دیدن او بازگشته ای , ناز قدم تو ! خوش آمدی !

بر دیده خود می نشانمت , ای دسته گل , ای نگاه من !

1389/5/13