هفتمین سه شنبه شب

هفتمین جلسه ما در سه شنبه 26 اردیبهشت برگزار شد . پس از آنکه من قرائت حافظ را به پایان رساندم , دوستان به شعرخوانی آغاز کردند .

1-      آقای افضلی , غزل :

با نگاه تو , غرق گل شود , باغ کهکشان از جوانه ام

خنده ای بزن , تا که بگذرد , از ستاره بانگ ترانه ام

2-      آقای جلالی که از شاهرود آمده بودند , غزلی به یاد دکتر خانلری , با ردیف "عقاب "

3-       آقای خیبری , غزل :

چیزی که به دست آید آسان             آسان برود ز دست انسان

4-      آقای لاهوتی , غزل :

سوی من خرامان شد , خنده روی و خوش آیین

کرده از گل سوری , زلف پرشکن آذین

5-      آقای ناصری , غزلی از مرحوم کمالپور , خطاب به شادروان قدسی

6-       خانم موسوی زاده لطف کرده و غزلی به لهجه مشهدی برای من سروده بودند :

زبونت بس که شیرینه مترسم , بییه زنبور رو شعرت بیشینه

مث گل دفترت تر , تازه , مقبول , مخه باغبونه جای گل بچینه

7-      آقای ابراهیم , غزلی از مرحوم صاحبکار

8-      آقای عرفانیان , غزل :

ساحت خشک زمین جولانگه صیاد بود          حاکم سخت سرای خاک ما بیداد بود

9-      آقای گرامی , غزل :

حق نان و شراب بر گردن        دین صدها جواب بر گردن

10-  آقای حسین جبروتی , غزلی خطاب به من که یک سال است دست به عصا راه می روم !

عصای دست اگر گویدت که خسته و پیری

به چشم خصم , ز قد کمان  , هنوز چو تیری

کمر شکن کن و دور افکنش که یاوه سروده

عصای بی سرو پایی که گفته خسته و پیری

وبال دست تو گردیده در کمال وقاحت

ز بس فروتن و سراز حیا فکنده به زیری

تو دستگیر بسی دست و پا شکسته چو مایی

نه خسته ای , نه شکسته , عصا به دست چه گیری ؟

میان این همه بی ریشه هیمه ی شده بر باد

گز ستبر سرافراز ریشه دار کویری

گز انگبین رگی و بی نیاز تکیه گه تاک

اگر چه مست خودی , مست ایستاده دلیری

به جنگلی که وحوشش , فحول شعر زمانند

تو نره شرزه ترین شاعر زمانه , تو شیری

به زوزه زار شغالان لنگ مانده خور صید

برای صید غزال غزل , هژبر هژیری

درین شبان سیاه ستاره خوار سحر دور

به توست چشم امید همه , که ماه منیری

پدربزرگ غزل ! بی تو طفل شعر یتیم است

خدا کند که بمانی ! خدا کند که نمیری !

11-  آقای عبداللهیان , برگزیده ای از مثنوی آقای علیرضا شجاع پور در مورد فردوسی

12-  آقای نجف زاده , غزل :

گیلاس سرخی بر سر انگشت تو دیدم   صد پشته بوسه همدم مشت تو دیدم

13-   آقای کلاهی اهری قصیده واری برای من سروده بودند که به وسیله آقای موسوی قرائت شد :

بود شمس و قمر , آیینه دار روی زیبایت

فلک چرخد بدان پهنا , مگر پیدا کند جایت

14-  آقای محمدی , غزل :

عاشق شده ام ای دل , سودای دگر دارم

سودای گذشتن از صد خوف و خطر دارم

15-  آقای باقرزاده , قطعه ای قدیمی از خودشان , با این سرآغاز :

نظرم نیست به جام دگران               سرخوشم , سرخوش پیمانه خویش

16-  من مثنویی پرطول و تفصیل برای وطن ساخته بودم , که بیش از 23 بیت آنرا نخواندم . آغاز و انجامش :

بشویم با گلاب اول دهن را , که آرم بر زبان , نام وطن را

دلم خالی مبادا از خیالش , " خداوندا نگه دار از زوالش "

17-  در پایان جلسه , آقای جمالی برای دوستان تار نواختند و خواندند .