خنده مثل صبحدم

سازکن سخن ، که دم نمی زنم

بــزم ِچیـــده را به هم نمی زنم

جزبه یـــــاد تو نفس نمی کشم

می کُشی مــــرا و دم نمی زنم

گرنه کمترم ز سایه ات ، چرا

پـــا به پــــای تو قدم نمی زنم؟

دارم ازلب تــــو بوسه ها طمع

گرچه دم ز بیش و کم نمی زنم

بوسه ای که رنگی ازهوس دَروست

بــــر لب تــو ای صنم نمی زنم

شعرهای من،تمام وصفِ توست

جـــز به عشق تـــو قلم نمی زنم

خـودفریبی ام چه سود می دهد؟

رنگِ خــوشدلی به غم نمی زنم

گـــــرقضا به دست من دهد قلم

سرنـــــوشتِ بد ، رقم نمی زنم

گرچه شب تمام شد ، ولی ز بیم

خنـــده مثـــل ِصبحـدم نمی زنم

   *******

ساز ِچرخ اگرخوش است،پا بکوب

مـن ، رفیق! دست هم نمی زنم

         1390/6/31