بوسه ی سیل

بــا آنکه درحضـــورتو از یاد می روم

غمگین ز راه می رسم و شاد می روم

یک لحظه دیـدن تو غمم می برَد ز یاد

غم نیست بعـد ازان اگراز یاد می روم

می نــــالم ازجفــایت و دادم نمی دهی

ای داد کـــزدرتـــــو به فریاد می روم

زان بــــوسه دان ِلعل که داده ترا خدا

ره تــــوشه ام بیارکه بی زاد می روم

برگِ خزان رسیده ی زردم که شاخه را

از دست می گـــذارم و برباد می روم

دیــــــواربی ثبــــاتم و آماده ی سقوط

سیلم چو بـــوسه داد به بنیاد ، می روم

گرچه فریب خورده ی صد وعده ی توام

بربـــال ِبرق و بـــاد به میعاد می روم

شیرین نمی کنی دهنــم را به بوسه ای

بـــا آنکه تلخکام چـــــوفرهاد می روم

امـــروزاگرکه دانه و آبی به من رسید

روز دگــــر ز خاطــــرصیّاد می روم

     1386/5/24