خمیازه ی حسرت

چون که دیــدم درعبـادت بنده ی عادت شدم

از بـــرای امتحان ، یک چند بی طاعت شدم

گر به رغبت جــای کردم برسرخوان ِجهان

بس که خوردم شهدِ زهرآلود،بی رغبت شدم

پیری و درماندگی ، درچشم ِیـارم خوارکرد

گرچه رحمت بودم اوّل ،عاقبت زحمت شدم

درشبِ هجران ، ز غم جان کنده بودم تاسحر

روز وصلش جان به رغبت دادم و راحت شدم

هرچه فرمان می دهد عشقت،مکن چون وچرا

زان که من از این گنه، محروم ازخدمت شدم

دوش چــون در محفل یــاران ، برای سوختن

شمع را آمــــاده دیــــــدم ، آب ازخجلت شدم

دامنم هــرچند چـــون دامان ِیوسف پاک بود

بـــاز هم درعــــاشقی، آلـــوده ی تهمت شدم

ای خــــوشا عبرت گرفتن ازخطای دیگران

وای بــرمن کـــزبرای دیگران عبرت شدم

داشت عالمها بهـــا هرموی من زین پیشتر

تا چه پیش آمد که درچشم تو بی قیمت شدم

بسته دیـــدم بـــاز آغــوش ِترا برروی ِخود

پای تا سر،یک بغل خمیازه ی حسرت شدم

       1386/5/31